Cat Cartoons Episode 37: วรรณยุกต์ (Wan-na-yuk)

This article was originally posted on WomenLearnThai.com.

รู้รักภาษาไทย: Cat Cartoons: Episode Thirty Seven…

เสียงเด็ก ๆ ร้องเพลง: รู้รักภาษาไทย
Sound of children singing: Learn and Love the Thai Language.

ผู้บรรยาย: ตอน วรรณยุกต์
Narrator: Episode – ‘Wan-na-yuk’.

วิเชียรมาศ: เกา เก่า เก้า เก๊า เก๋า
Wi-chian maat: Gao, gao, gao, gao, gao.

เก้าแต้ม: เดินบ่นอะไรน่ะวิเชียรมาศ
Kao Taem: What are you grumbling about, Wi-chian-maat?

วิเชียรมาศ: ฉันได้ยินพี่ก้อยอ่านหนังสือเลยจำมาบ้าง เห็นมันเพราะดีน่ะ
Wi-chian maat: I heard Pee Goi reading aloud a book and it reminded me of this. I think it sounds euphonious, you know?!

เก้าแต้ม: แล้วที่ท่องน่ะ มันคืออะไร เพลงรึเปล่า?
Kao Taem: What about what you were reciting. What was that? Is it a song?

วิเชียรมาศ: ไม่รู้สิ
Wi-chian maat: I don’t know.

สีสวาด: คุยอะไรกันจ๊ะ
Si Sawat: What are you talking about?

วิเชียรมาศ: คืองี้(คืออย่างนี้) เค้า(เขา)ท่องว่า เกา เก่า เก้า เก๊า เก๋า
Wi-chian maat: It’s like this, she was reciting “Gao, gao, gao, gao, gao.”

สีสวาด: อ๋อ เค้าหัดออกเสียงวรรณยุกต์กัน คำในภาษาไทยมีห้าเสียง เรียกว่า สามัญ เอก โท ตรี จัตวา นี่แหละที่เค้าว่า ภาษาไทยมีเสียงเหมือนดนตรี
Si Sawat: I see. She was sounding out the ‘Wan-na-yuk’ tones. There are five tones when it comes to words in the Thai language, called ‘saa-man’, ‘ayk’, ‘toh’, ‘dtree’ and ‘jat-dta-waa’. This is why people say that the Thai language is melodious.

เก้าแต้ม: อือฮึ เรามาท่องกันบ้างดีกว่า เกา เก่า เก้า เก๊า เก๋า เจา เจ่า เจ้า เจ๊า เจ๋า
Kao Taem: Uh-huh. So let’s recite together: Gao, gao, gao, gao, gao. Jao, jao, jao, jao, jao.

ผู้บรรยาย: ภาษาไทย มีวรรณยุกต์ห้าเสียง คือ เสียงสามัญ เสียงเอก เสียงโท เสียงตรี เสียงจัตวา เช่น เกา เก่า เก้า เก๊า เก๋า
Narrator: There are five ‘Wan-na-yuk’ tones in the Thai language; they are ‘siang saa-man’, ‘siang ayk’, ‘siang toh’, ‘siang dtree’ and ‘siang jat-dta-waa’ as in: Gao, gao, gao, gao, gao.

แมวทั้งสามตัว: แล้วพบกันใหม่นะครับบบ (ครับ)
All Three Cats: See you again next time!

เสียงเด็ก ๆ ร้องเพลง: รู้รักภาษาไทย
Sound of children singing: Learn and Love the Thai Language.

Comments…

‘Wan-na-yuk’ (วรรณยุกต์) basically refers to the tone system in the Thai language including the following:

The Five (5) ‘siang’-s (เสียง):
In this context, ‘siang’-s (เสียง) mean the tones themselves.

‘siang saa-man’ (เสียงสามัญ) (commonly called ‘the normal / mid tone’)
‘siang ayk’ (เสียงเอก) (commonly called ‘the low tone’)
‘siang toh’ (เสียงโท) (commonly called ‘the falling tone’)
‘siang dtree’ (เสียงตรี) (commonly called ‘the high tone’)
‘siang jat-dta-waa’ (เสียงจัตวา) (commonly called ‘the rising tone’)

The Four (4) tone markers / symbols:

‘mai ayk’ (ไม้เอก) (อ่)
‘mai toh’ (ไม้โท) (อ้)
‘mai dtree’ (ไม้ตรี) (อ๊)
‘mai jat-dta-waa’ (ไม้จัตวา) (อ๋)

The tone of a syllable is determined by a combination of three different factors: (1) the type of syllable (live or dead); (2) the class of the initial consonant (high, medium or low); and (3) the length of the vowel (long or short).

The two most common tone marks are ‘mai ayk’ (ไม้เอก) and ‘mai toh’ (ไม้โท). Unfortunately for the learner, because of a radical change in the tone system that occurred centuries ago, these tone marks do not indicate one specific tone each; again, it is the class of the initial consonant which determines how the tone mark will be interpreted.

Two further tone marks, ‘mai dtree’ (ไม้ตรี) and ‘mai jat-dta-waa’ (ไม้จัตวา) are also used, although they are much less common. The former always produces a high tone, the latter, always a rising tone.

(Adapted from pages 16 and 17 of Thai – An Essential Grammar by David Smyth).