
วิธีเผ็ด ๆ ในการสั่งอาหารไทย…
ฉันทานอาหารไทยมานานหลายปีแล้ว และถึงแม้ว่าฉันจะสามารถสั่งเผ็ดเผ็ด /pèt-pèt/ ได้อย่างถูกต้อง สิ่งที่มาก็ไม่ค่อยเป็นตามใจฉัน และทอม สเตฟานก็เจอปัญหาแบบเดียวกันในทิศทางที่แตกต่างกันเล็กน้อยเหมือนกัน
ทอม: ฉันอยากจะรู้วิธีพูดว่า “ฉันอยากสั่งผัดไทย แต่ให้เผ็ดปานกลาง ไม่จืดเกินไป แต่ก็ไม่เผ็ดแบบระดับ 5 อาจจะระดับ 3?”
ฉัน: อันนี้ใหม่สำหรับฉันเลย… ฉันมีปัญหาตรงข้าม – การทำให้คนไทยเชื่อว่าฉันอยากได้เผ็ดมาก (โดยเฉพาะเมื่อฉันไม่ได้ทานข้าวที่ใช้ทำให้ความเผ็ดลดลง) ฉันมักจะเลือกเผ็ดเผ็ด (และสวดภาวนาเยอะๆ กับเทพเจ้าแห่งพริก) คุณไม่สามารถพูดว่าเผ็ดนิดหน่อยได้แล้วเหรอ? แต่โดยรวมแล้ว สิ่งที่คุณได้มักจะลงที่ความเชื่อของพ่อครัวว่าเราสามารถทานเผ็ดได้แค่ไหนมากกว่าสิ่งอื่นใด
ทอม: ใช่เลย ส่วนใหญ่เวลาที่เราขอเผ็ด บริกรในร้านอาหารไทยในท้องถิ่น (ซึ่งมีอยู่สิบกว่าแห่ง) มักมองเราราวกันเด็กน้อยที่ขอแก้ววิสกี้ของตัวเอง, น่ารัก แต่ว่า…ไม่
มาตราส่วนระดับพริกไทย…
หลังจากคุยกับเพื่อนชาวไทยแล้ว ก็ได้ข้อตกลงในการใช้มาตราส่วนพริกไทยที่เข้าใจกันง่ายๆ เริ่มจากระดับ 1 สำหรับคนไม่ค่อยทานเผ็ด โดยที่ระดับพริกจะเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ
- เผ็ดแบบฝรั่ง: เผ็ดแบบฝรั่ง /pèt bàep fà-ràng/ (หรือไม่เผ็ด: ไม่เผ็ด /mâi pèt/)
- เผ็ดนิดหน่อย: เผ็ดนิดหน่อย /pèt nít-nòi/
- เผ็ดปานกลาง: เผ็ดปานกลาง /pèt bpaan-glaang/
- ค่อนข้างเผ็ด: ค่อนข้างเผ็ด /kôn kâang pèt/
- เผ็ดมากๆ: เผ็ดๆ /pèt-pèt/, เผ็ดมากๆ /pèt mâak mâak/
- เผ็ดแบบไทย: เผ็ดแบบไทย /pèt bàep tai/
- เผ็ดสุดๆ (เผ็ดที่สุด): เผ็ดสุดๆ /pèt sùt sùt/
ดังนั้นถ้าคุณอยากลองสั่งอาหารไทยให้เผ็ดตามความชอบของคุณ ลองพูดแบบนี้:
น้องๆ ขอส้มตำไม่เผ็ดหนึ่งจาน
nóng nóng kŏr sôm-dtam mâi pèt nèung-jaan
บริกร, ฉันขอส้มตำหนึ่งจาน ไม่เผ็ดนะ
ขอลาบไก่เผ็ดนิดหน่อยหนึ่งจาน
kŏr lâap gài pèt nít-nòi nèung jaan
ฉันขอลาบไก่หนึ่งจาน เผ็ดนิดหน่อย
ขอผัดกระเพราไก่เผ็ดปานกลางหนึ่งจาน
kŏr pàt grà prao gài pèt bpaan-glaang nèung jaan
ฉันขอผัดกระเพราไก่หนึ่งจาน เผ็ดปานกลาง
ขอแกงเขียวหวานไก่ค่อนข้างเผ็ดหนึ่งถ้วย
kŏr gaeng kĭeow wăan gài kôn kâang pèt nèung tûay
ฉันขอแกงเขียวหวานไก่หนึ่งถ้วย ค่อนข้างเผ็ด
ขอต้มยำไก่เผ็ดๆหนึ่งชาม
kŏr dtôm yam gài pèt pèt nèung chaam
ฉันขอต้มยำไก่หนึ่งชาม เผ็ด
ถ้วยเล็ก: ถ้วย /tûay/
ถ้วยใหญ่: ชาม /chaam/
ขอผัดเผ็ดขี้เมาทะเลเผ็ดสุดๆหนึ่งจาน
kŏr pàt pèt kêe-mao tá-lay pèt sùt sùt nèung jaan
ฉันขอผัดเผ็ดขี้เมาทะเลหนึ่งจาน เผ็ดสุดๆ
เมื่ออาหารไทยของคุณยังเผ็ดไม่พอ…

บ่อยครั้ง (สำหรับฉัน) อาหารจะมาแล้วไม่ค่อยเผ็ดพอ โชคดีที่ร้านอาหารไทยส่วนใหญ่มักมีเครื่องปรุงให้ที่โต๊ะ
เครื่องปรุง: เครื่องปรุง /krêuang bprung/
พริกป่น: พริกป่น /prík bpòn/
น้ำพริกเผา: น้ำพริกเผา /nám prík păo/
พริกน้ำส้ม: พริกน้ำส้ม /prík náam sôm/
น้ำตาล: น้ำตาล /nám dtaan/
ถ้าคุณหาไม่เจอที่คุณชอบ คุณจะต้องถามพนักงานเสิร์ฟ บางทีก็ขึ้นอยู่กับเมนูที่คุณสั่ง แต่อย่างที่เขาพูดกันในไทยว่า ตามใจคุณ
ฉันไม่เรื่องมาก (ฉันแค่ต้องการความเผ็ด) ถ้าไม่มีกระปุกพริกที่โต๊ะฉันจะขอน้ำปลาพริกขี้หนู
แต่ถ้าคุณอยากทำตามแบบดั้งเดิม นี่คือเมนูบางอย่างที่แนะนำกับพริก:
ส้มตำ: ส้มตำ /sôm-dtam/
ขอพริกป่น หรือ พริกขี้หนู
ลาบไก่: ลาบไก่ /lâap gài/
ขอพริกป่น
ผัดกระเพราไก่: ผัดกระเพราไก่ /pàt grà prao gài/
ขอน้ำปลาพริกขี้หนู
แกงเขียวหวานไก่: แกงเขียวหวานไก่ /gaeng kĭeow wăan gài/
ขอน้ำปลาพริกขี้หนู
ต้มยำ: ต้มยำ /dtôm-yam/
ขอได้ทั้งน้ำพริกเผา, พริกป่น, หรือ พริกขี้หนู
เพื่อให้ได้ในสิ่งที่คุณต้องการ พูดว่า:
น้องๆ ขอ… + พริกที่คุณเลือก /nóng nóng kŏr…/