This article was originally posted on WomenLearnThai.com.
"*" geeft vereiste velden aan
Ja, ik ben echt slecht in Thai…
Er komt een punt in bijna iedereen zijn poging om een taal te leren waar ze genoeg vaardigheid opdoen om te beseffen, nou ja… om te realiseren dat ze er behoorlijk slecht in zijn!
Dit kan verschillende redenen hebben, vooral voor een tonaal taal zoals Thai, met zijn strikte klinkerlengtes.
Meestal is de hoofdreden ‘moedertaalinterferentie’. Dit is wanneer je Thai spreekt en plotseling de Engelse zinsvolgorde gebruikt, wat veel onzin oplevert. Of je vergeet de vraagteken (ไหม / มั้ย) te gebruiken en gebruikt in plaats daarvan een stijgende toon op het laatste woord, waardoor het een ander woord wordt.
Nu, ik leek een punt te hebben bereikt waar niet alleen mijn spreekvaardigheid is verbeterd, maar ook mijn begrip van wat er tegen mij wordt gezegd. Ik heb deze sprong uitgelijnd in Het Magische Keerpunt van Thai.
Ik wil een beetje ingaan op het begrijpsgedeelte ervan. Er is geen manier waarop iemand Thai kan leren zonder zowel de spreekvaardigheid in Thai als het begrip van wat er terug wordt gezegd. Het zijn twee kanten van dezelfde medaille. Dingen zeggen zonder te begrijpen wat er wordt teruggezegd, is geen Thai spreken.
Voorbeeld. Laatst ontmoette ik een buitenlander die Thai sprak met zo’n goede helderheid en uitspraak dat ik me zo schaamde voor mijn Thai dat ik niet in zijn buurt in Thai zou spreken. Hij had de geprogrammeerde zinnen en vaste zinsconstructies perfect onder de knie. Trouwens, ik kon zien dat hij een Union Clone student was omdat ze daar twee herkenbare constructies onderwijzen. Eén is สมมุติว่า (stel dat..) en de andere is มีปากมีเสียงกัน (een verouderde constructie om met iemand te discussiëren die Union scholen bijbrengen in plaats van ทะเลาะกัน). Maar hij had bijna zijn dikke Australische accent in zijn gesproken Thai geëlimineerd (geen kleinigheidje omdat zijn accent zo dik was dat ik echt moest concentreren om zijn Engels te begrijpen).
Terwijl ik daar zat te luisteren hoe hij interactie had met Thais, werd het duidelijk dat er een kloof was wanneer Thais niet reageerden met het juiste vooraf ingestelde antwoord. Hij moest hen dan vragen om te herhalen wat ze hadden gezegd, soms een paar keer. Nu, soms was de afwijking van de Thais maar heel klein (en zelfs ik kon de logische sprong maken naar wat ze hadden gezegd). Echter, soms verkortten de Thais een zin of reageerden ze op een moderne, informele manier, dus niet de manier waarop hij antwoorden zou verwachten.
Ik vond dit probleem behoorlijk interessant, gezien zijn Thai echt duidelijk was en niet zo vaag (of misschien is ‘verward’ een beter woord) als mijn gesproken Thai.
We spraken over zijn gebrek aan begrip en hij merkte op dat de doorsnee Thai op straat niet zo duidelijk sprak als zijn Thaise taalonderwijzer. Nou, ik heb nieuws voor iedereen die Thai studeert. Niet veel Thais spreken zo duidelijk of langzaam als je Thaise taalonderwijzer! Evenmin verspillen ze de tijd om je alles in hapklare brokken te geven als ze tegen je praten.
Je kunt Thais langzamer laten spreken door te zeggen พูดช้า ๆ หน่อย of พูดช้า ๆ สิ. Maar soms duurt het een paar keer voordat het bij hen doordringt. Omgekeerd kun je altijd doen wat ik doe en zeggen in het Thai, “of je praat langzamer of we gaan in het Engels spreken.” Ik heb nog nooit gehad dat dat niet werkte om een Thai langzamer te laten spreken! Gezien het feit dat veel Thais bang zijn om Engels te spreken, is het effectief. En nog beter, om hen de snelheid terug te laten draaien, hoeft dat maar één keer gezegd te worden.
Terug naar het onderwerp… Het werd me ook duidelijk dat hoewel deze man HEEL VEEL goede bruikbare Thaise woordenschat, constructies en zinnen had, hij ze niet kon gebruiken om zijn eigen zinnen te maken. In plaats daarvan was hij afhankelijk van geprogrammeerde dialogen (hetzelfde geestdodende spul dat ik in veel Thaise talenscholen in Bangkok hoor herhalen).
Begrijp me niet verkeerd, ik werp geen schaduw (hmmm laster) op de Thai van deze man. Mijn gesproken Thai is NIETS om naar huis over te schrijven en ik heb bij elke keer dat ik met Thais in Thai praat meer dan mijn aandeel aan ‘vossenpoten’ (faux pas). Ik beledig zijn vaardigheid niet, maar wijs alleen enkele van mijn observaties aan.
Ik antwoord altijd aan buitenlanders die vragen of ik Thai kan spreken op exact dezelfde manier: ‘Ik spreek Thai genoeg om te weten dat ik er slecht in ben.’ Het is de waarheid. Ik kan over alles praten waar ik geïnteresseerd in ben, en ik ben heel goed in het begrijpen van wat Thais tegen me zeggen, zolang ik de controle heb. Ook lijkt het erop dat Thais meestal begrijpen waar ik het over heb, zelfs als mijn intonatie vaag en mijn structuur wankel is.
Zodra je een bepaald niveau van vaardigheid bereikt wat betreft veel voorkomende bruikbare woordenschat en constructies, is de volgende fase het altijd toepassen, in elke situatie, proberen los te komen van de geprogrammeerde dialogen en meer naar vloeiend spreken te gaan. Voor mij luister ik altijd naar wat Thais zeggen. Ik maak ook aantekeningen. Ik doe dit om te veranderen hoe ik Thai leerde naar hoe dingen daadwerkelijk worden gezegd door Thais. Ik oefen ook wat van de nieuwe dialogen die ik heb opgevangen met Thaise vrienden in een soort van ‘gooi het tegen de muur en kijk of het blijft hangen’ methode. Begrijpen ze wat ik zeg? Is het gepast in de context waarin ik het gebruikte? Begrijpen Thais me gemakkelijker hierdoor? In mijn poging om mijn Thai om te vormen tot een minder buitenlands klinkende Thai die ik nu spreek, zoek ik deze dingen.
Dit stadium in jouw Thaise taalverwerving is wanneer boeken zoals Thai: An Essential Grammar (van David Smyth), en Thai Reference Grammar (van James Higbie en Snea Thinsan) van pas komen. Geen van deze boeken lenen zich voor een ‘ga zitten en lees ze van kaft tot kaft’ soort bezigheid. Sterker nog, vroeg in je studie is het vooral tijdverspilling, omdat er gewoon te veel materiaal in beide wordt behandeld. Ze zijn niet ontworpen als studieboeken om Thais te leren. Ze zijn gemaakt als referentiemateriaal voor specifieke vragen over de toepassing van woorden, zinnen en de juiste volgorde van woorden in constructies, zodra je enige Thai kennis hebt opgedaan.
Wanneer ik iets hoor in Thai dat ik nog niet eerder heb gebruikt, noteer ik het in een klein notitieboekje. Zodra ik thuis ben, zoek ik het op in een of beide van die grammaticaboeken. Soms moet ik Googlen om de ware manier te vinden waarop dingen worden gespeld of gezegd versus de alledaagse manier. En ik kan meestal de basisconstructie vinden, zelfs als de Thaise versie geslanged was. Door gebruik te maken van Thai: Essential Grammar en Thai Reference Grammar, kan ik de juiste woorden, gerelateerde zinnen en gepast gebruik vinden.
Nu, soms vliegen sommige van de constructies die ik verzin gewoon niet. En dat is wanneer Thais me aankijken alsof ik een hoorn uit mijn voorhoofd heb groeien (geloof me, ik ben gewend geraakt aan die blik na meer dan 7 jaar in Thailand). Terwijl andere constructies zo goed werken dat het lijkt alsof Thais verrast zijn dat een buitenlander zoiets Thais zou zeggen.
Het zijn momenten zoals die die me doen realiseren dat al het werk, de moeite en inspanning die ik in deze taal heb gestoken, begint z’n vruchten af te werpen. Eerlijk gezegd weet ik niet of ik ooit voorbij de fase kom van ‘ik ben goed genoeg in Thai om te weten dat ik slecht ben in het spreken van Thai’. Wat ik niet laat gebeuren is dat het me neerslachtig maakt of mijn verlangen om meer over de taal te leren dempt. Ik heb geen probleem om te laten vallen wat niet werkt, en ik probeer op te nemen wat wel werkt in mijn bruikbare woordenschat. Kortom, ik blijf gewoon doorgaan met leren.
Ik denk dat wat ik probeer te zeggen is dit: ook jij zult een punt bereiken waarop je goed genoeg in Thai bent om te weten dat je niet echt erg goed in Thai bent. Het is een natuurlijk onderdeel van het proces en het moet je niet ontmoedigen. Het zou je juist voldoening moeten geven, wetende dat je een lange weg hebt afgelegd in je leerervaring. En zodra je je eigen tekortkomingen in deze taal kunt zien, wordt het gemakkelijker om zelfcorrecties uit te voeren zonder dat iemand je alles voorkauwt.
Succes. En blijf eraan werken. Onthoud dat niemand in één keer een olifant opeet. Het wordt mond voor mond gedaan. Hap voor hap. Hetzelfde geldt voor het leren van talen, neem een hap tegelijk en je komt er.
Tod Daniels | toddaniels at gmail dot com
English: 
Deutsch: 
ไทย: 
Français: 
Português: 
Português: 
Español: 
Español: 
中文 (中国): 
Русский: