Het Magische Kantelpunt in Thais

Er is een kantelpunt bij het leren van Thais…

Ik studeer nu ongeveer 4 jaar de Thaise taal. Ik kan over vrijwel alles praten waarover ik wil praten met Thai in iets wat genoeg op Thais lijkt dat de Thai me lijken te begrijpen en ook nog antwoord geven. Ik kan veel beter lezen dan ik spreek, ik kan Thais schrijven, maar typen kan ik nog beter.

De meeste tijd die ik heb geïnvesteerd, was zelfstudie, dus in het begin was het vaak raak of mis. Ik begon een pad in te slaan om er vervolgens achter te komen dat het een dood spoor was, of dat het geen haalbare manier was om te leren, waardoor ik moest terugkeren en weer een ander pad moest inslaan. Eerlijk gezegd waren veel van de paden die ik in het begin insloeg doodlopende wegen of kostten ze veel meer tijd voor resultaten dan ik gepast vond.

Uiteindelijk liet ik het spreken van Thais voor wat het was en concentreerde me op zelf leren lezen. Nu, ik geloof dat dit helemaal uit de volgorde is van hoe mensen normaal gesproken een tweede taal oppikken (vooral een die zo anders is dan Engels zoals Thais is – met hun eigen alfabet, het feit dat ze in continuous script schrijven, etc.). Toch zou ik mijn vermogen om Thais te lezen niet willen inruilen, zelfs niet als iemand me kon garanderen dat ik zou spreken als een native Thaise spreker. Thais kunnen lezen heeft het hele land voor me geopend. Dingen die voorheen betekenisloze krabbels op borden waren, kwamen plotseling tot leven. Ik kon lezen over beschikbare banen, waar bussen heen gingen, over verkopen en promoties, enz. Echt een oogopenende ervaring.

Mijn spreken is sinds de beginfase ook merkbaar vooruitgegaan. Hoewel ik alles wat de al te complimenteuze Thai zeggen over mijn vermogen om hun taal te spreken met een korreltje zout neem, lijken ze me nu tenminste meteen te begrijpen. Voorheen moest ik vaak verschillende intonaties proberen. Ik begon zelfs dingen in een zangerige stem te zeggen in de hoop blindelings een juiste toon te vangen (wat, alleen als FYI, minimale resultaten oplevert en vaak klinkt als Katherine Hepburn in de latere stadia van welke ziekte haar die zangerige manier van spreken ook gaf). Toch kan ik nu in Thais met Thai converseren. En daarom leren we immers extra talen, nietwaar?

Wat me verbaasd heeft, is mijn vermogen om stiekem naar Thai te luisteren en te begrijpen wat ze zeggen. Het is de afgelopen 6 maanden spectaculair gestegen. Voorheen moest ik hen vertellen dat ze ofwel langzamer moesten praten of ik zou overstappen naar het Engels (een gegarandeerde manier om Thai hun spreektempo terug te laten schroeven).

Wat ik me niet realiseerde, was dat het luisteren naar de Thaise talkradio, het kijken naar Thaise films, enz., mijn oren langzaam had aangescherpt om te horen wat er op normale snelheid werd gezegd. Het drong niet tot me door dat dit zelfs gebeurde totdat ik besefte dat ik de Thai al lang niet meer had gevraagd hun spraak te vertragen.

Plotseling kon ik gesprekken horen en begrijpen die om me heen plaatsvonden, zoals in de Sky Train of in de Food Courts. Het voelde als Antonio Banderas in de film “The 13th Warrior”. Plots, zonder het zelfs maar te proberen, begreep ik dat de groep Thai aan de tafel naast me een @hole als baas had die ze op zaterdag moest laten werken terwijl hij een vrije dag nam. Toegegeven, niet bepaald de sleutels tot het koninkrijk soort openbaring. Maar toch, ik begreep het zonder echt te proberen te luisteren.

Het constante achtergrondgeruis als een zwerm brommende bijen (dat ik mezelf had geprogrammeerd om uit te schakelen) veranderde in ware Thaise gesprekken waarvan ik toevallig stukjes opvang (of meer als ik nog even bleef hangen). De zinloze babbel van de verkopers op de zijstraat werd het meest diepgaande roddel van elke bewoner op de Soi. Gewoon door rond te hangen en te luisteren, kwam ik dingen te weten over mensen die ik al jaren zag.

Waar ik naartoe wil, is dat ik na vier jaar deze taal te hebben gestudeerd, eindelijk het “kantelpunt” bereikte waar dingen die ik onderweg had opgepikt, begonnen samen te vallen in een samenhangend geheel; waar mijn begrip van gesproken Thais enorm toenam.

En te bedenken dat ik het leren van Thais bijna had opgegeven!

Zie je, voordat dit gebeurde, had ik het punt bereikt waarop ik me terneergeslagen en ontmoedigd voelde. Of, zoals Thai zeggen, หมดกำลังใจ of ik was vers zonder กำลัง. Wat me van gedachte deed veranderen, was het lezen van een boek IN het Thais over de beproevingen en beproevingen van een andere buitenlander die deze taal leert. In het boek legde hij de fox paws uit die hij had begaan in de Thaise taal, zijn frustratie bij het horen van tonen en de problemen om deze te repliceren. Maar hij kwam erdoorheen.

Het boek heet “Steel Noodles” ก๋วยเตี๋ยวเส้นเหล็ก, door Andrew Biggs. De titel is een woordspeling op het uitspreken van het woord “klein” เล็ก met de verkeerde toon zodat het klinkt als “staal” เหล็ก.

Steel Noodles lezen gaf me een tweede adem. Ik bedoel, als Andrew Biggs zelf (mogelijk de beroemdste buitenlandse spreker van Thais in het hele land) er doorheen ging en er prima uitkwam, waarom zou ik dat dan niet ook kunnen doen?

Het was het meest bemoedigende wat ik heb ervaren sinds ik met het leren van Thais begon. En nu ik het “magische kantelpunt” heb bereikt, hoewel het vanaf hier niet allemaal bergafwaarts zal gaan, zal het ook geen bergbeklimmen meer zijn waarvan de top altijd net buiten bereik is.

Elke dag zien Thai me Thais studeren, boeken in het Thais lezen, Thais schrijven, enz. En ze vragen altijd, “is het leuk om Thais te leren?” En ik vertel ze, “NEE, het is niet leuk en het is geen enkele dag leuk geweest om deze taal te leren”. Sterker nog, in het begin had ik liever zonder verdoving kiezen laten trekken dan nog meer tijd investeren in het studeren van Thais.

Ik betwijfel ten zeerste of er ooit een punt is in het leren van iets waar je zegt, “Nou, ik heb alles geleerd wat ik kon, dat was dat.” Ik weet dat ik versteld zal blijven staan van de creativiteit die Thai gebruiken in hun woordcompounds, in hun idiomatische uitdrukkingen, de slang, en hoe het allemaal samenkomt.

In deze post wilde ik vooral mensen laten weten dat, hé, als ik kan leren lezen, schrijven, begrijpen en iets spreken dat genoeg op Thais lijkt dat ik begrepen word, IEDEREEN dat kan.

Tod Daniels | toddaniels bij gmail punt com

Advertisement Advertisement