Doorbreek de Muur van Waarom bij het Leren van Thais

Het afbreken van de Muur ‘O Waarom…

Ik had onlangs de kans om uit te gaan met een groep Thaise taalleraren van verschillende scholen rondom Bangkok. We spraken over de problemen die zij ondervinden bij het lesgeven in Thais aan volwassen buitenlanders.

Ze zeiden dat een groot probleem is dat buitenlanders denken dat het bijwonen van een Thaise taalschool het minimale aantal uren dat is vastgesteld door de richtlijnen van het Ministerie van Onderwijs, dus een schamele vier uur per week, hen enige vaardigheid in Thais oplevert.

Nou, sorry dat ik je droom moet uitprikken, maar dat gaat gewoon niet gebeuren.

Ik ken enkele studenten die al jaren een ongenoemde Thaise taalschool bijwonen en die totaal niet in staat zijn om meer dan een paar Thaise woorden samen te voegen tot zelfs maar een enigszins samenhangende zin.

Thai leren is zoals het leren van elke vaardigheid. Het kost tijd, oefening, motivatie en wilskracht. Vier uur per week is gewoon niet genoeg en ligt ver onder de norm. Toch weet bijna iedereen dat het tijd kost om iets te leren, dus dit is eigenlijk een open deur intrappen.

Het volgende (het eigenlijke onderwerp van dit stuk) betreft het volgende: zonder uitzondering klaagden de leraren dat studenten voortdurend vragen “WAAROM?”

Waarom heeft de Thaise taal 6 karakters die de “T” klank maken? Waarom spatieert Thais geen woorden zoals de meeste andere talen? Waarom is Thais niet meer zoals Engels? Waarom komt een bijvoeglijk naamwoord of een bijwoord na het hoofdwerkwoord? Waarom komt het bezittelijk voornaamwoord na het zelfstandig naamwoord? Waarom? Waarom? Waarom?

De leraren zeiden dat dit verreweg de grootste belemmering is voor buitenlanders om Thais te leren.

Als nieuwsgierig persoon, en met Thais als de eerste tweede taal die ik probeer te leren, geef ik volledig toe dat ik me schuldig maak aan het stellen van waaromvragen. Het is heel goed mogelijk dat ik ze honderden keren heb gesteld in mijn zoektocht naar het leren van Thais. En ik realiseerde me dat, nadat ik het antwoord op mijn nietszeggende waaromvraag had ontdekt via een Thaise leraar, Google of een andere bron, ik er niet echt beter in werd in Thais.

Ik sprak zeker niet duidelijker Thais. Ik leerde zeker niet sneller. Ik kon zeker niet beter lezen. Kortom, weten waarom hielp me geen enkel beetje bij het leren van Thais.

Terugkijkend op mijn vroege pogingen, bemoeide het stellen van waaromvragen zich meer met mijn leren dan dat het echt hielp. Toegegeven, ik ontdekte veel interessante dingen over de “waaroms in Thais”. Maar afgezien van het beantwoorden van andere buitenlanders met dezelfde vragen, hielp het me eigenlijk niet zoveel beter Thais te leren.

Ik weet dat ik in eerdere stukken heb geschreven dat het belangrijk is om een docent te vinden die de “waaroms in Thais” kan uitleggen. Maar nu geloof ik dat het echt niet zo’n belangrijke factor is en zelfs een belemmering kan zijn voor het leren.

Bij een keerpunt in mijn reis om Thais te leren, stond ik voor de keuze: accepteren en verder leren, of me druk maken over de “waaroms” en op een slakkengangetje verder sukkelen. Ik accepteer nu dat Thais gewoon Thais is en het anders is dan andere talen. Punt uit.

De leraren zeiden ook dat studenten lijken een “muur van waarom’s” op te bouwen voor zichzelf terwijl ze proberen te leren. Elke steen in deze muur bestaat uit een vraag die begint met het woord “WAAROM”. Het lukken om studenten door deze “muur ‘o waarom’s” te breken (of erover te klimmen) kan wel eens het verschil zijn tussen degenen die Thais leren en degenen bij wie het kwartje maar niet wil vallen.

Ik ga niet doen alsof ik het antwoord heb op hoe mensen dit kunnen overwinnen (ik ben zeker geen levenscoach, of een sluwe taalkundige, lol). En aan het eind van het diner kwamen de leraren ook niet echt tot een vergelijk. Ze waren allemaal van mening dat zodra een student de “muur ‘o waarom’s” doorbreekt, ze sneller Thais leren. Soms VEEL sneller. Ze meldden zelfs dat sommige studenten sneller doorbreken, terwijl het anderen nooit lukt.

In ieder geval, na deze bijna vier jaar durende zoektocht van mij om Thais te leren (dat ik eerlijk gezegd begon omdat ik me verveelde en omdat ik wist dat 63+ miljoen Thaise sprekers niet ALLEMAAL slimmer zijn dan ik) kan ik zonder twijfel zeggen dat het stellen van waaromvragen mogelijk de grootste struikelblok was bij het leren van deze taal.

Begrijp me niet verkeerd. Mijn gesproken Thais is niets om naar huis te schrijven. Ik ben een verschrikkelijke Thaise spreker. Ik spreek Thais met een duidelijk Midden-Amerikaans accent. Ik vervang routinematig lange klinkers door korte, haal de tonen door elkaar, en sommige van mijn zinsconstructies zijn zo “on-Thai” dat het de Thai’s doet krabben aan hun hoofd wat ik bedoel. Maar ik weet alleen omdat ik nu een niveau van vaardigheid heb bereikt om te realiseren dat ik een behoorlijk beroerd Thais spreek. Vroeger wist ik niet eens hoe slecht ik erin was en dat was eigenlijk een zegen.

Ik stel voor dat iedereen die deze taal wil leren, het woord “WAAROM” meteen uit je vocabulaire haalt. Weten waarom helpt je niet, het lijkt alleen maar zo op het moment. Accepteer dat Thais anders is dan je moedertaal. Accepteer dat het geschreven is zoals het is en dat het niet zal veranderen in ons leven. Als je Thais wilt spreken, begrijpen, lezen en schrijven, hoe sneller je door de “muur ‘o waarom’s” breekt, hoe sneller je daar komt.

Nogmaals, dit zijn slechts mijn meningen en ik realiseer me dat ze in strijd kunnen zijn met de jouwe. Dat ontkracht geen van onze opvattingen over het onderwerp, het laat gewoon zien hoe verschillend we allemaal zijn.

Ik zeg altijd tegen mensen, ik ben niet slim dus als ik iets kan spreken, lezen en schrijven dat voldoende op Thais lijkt om met de Thai’s te communiceren, kan IEDEREEN die zich ervoor inzet dat ook.

Advertisement

Oprecht veel succes met je Thaise taalavonturen.

Overigens: “Muur ‘O Waarom’s” is een uitdrukking die ik heb bedacht, voel je vrij om het te gebruiken, maar vergeet niet dat je het hier eerst hebt gehoord!!!

Tod Daniels | toddaniels at gmail dot com

Advertisement